KUYU

KullanÃ„Â±cÃ„Â± Joined: Feb 12, 2009 Posts: 14

GÃƒÂ¶lge e-dergi'nin ÃƒÂ¶ykÃƒÂ¼ ÃƒÂ¶zel sayÃ„Â±sÃ„Â± iÃƒÂ§in hazÃ„Â±rlamÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±m bu ÃƒÂ¶ykÃƒÂ¼yÃƒÂ¼. UmarÃ„Â±m seversiniz. Ã„Â°yi okumalar!

Kuyu

Beynimin ta iÃƒÂ§inde dipsiz, karanlÃ„Â±k ve en az ruhum kadar yaÃ…?lÃ„Â± bir kÃƒÂ¶r kuyu var. VarlÃ„Â±Ã„?Ã„Â± ve mahiyeti ruhun kendisi kadar gizemli ve ruhun sÃ„Â±rlarÃ„Â± arasÃ„Â±na kendini de katmÃ„Â±Ã…? bir kuyu bu. Belki beynin sayÃ„Â±sÃ„Â±z kÃ„Â±vrÃ„Â±mlarÃ„Â±ndan kÃ„Â±vrÃ„Â±m beÃ„?enip gizlenmiÃ…?, belki de ruh gibi kendini gÃƒÂ¶rÃƒÂ¼nmez etmiÃ…?. Bilinen bir yol yok ona giden. Sadece piÃ…?manlÃ„Â±klarla, acÃ„Â±larla, en ÃƒÂ§ok da kÃƒÂ¶tÃƒÂ¼ olmanÃ„Â±n, kÃƒÂ¶tÃƒÂ¼lÃƒÂ¼k yapmanÃ„Â±n utandÃ„Â±ran hazlarÃ„Â±yla kanat aÃƒÂ§Ã„Â±lÃ„Â±p varÃ„Â±labiliyor onun kayÃ„Â±p ÃƒÂ¼lkesine. Bu hisler -hem de en hÃƒÂ¼kÃƒÂ¼mran halleriyle- yoksa eÃ„?er, kuyunun baÃ…?Ã„Â±na varma ÃƒÂ§abalarÃ„Â± beyhude uÃ„?raÃ…?lar.

Ben bunu ÃƒÂ§ok denedim. Yani kendi irademle ona gidebilmeyi. Beceremedim. Sadece kendimi bildim bileli garipliklerle dolu olan hayat oyunuma her perde iniÃ…?inde, gÃƒÂ¶zÃƒÂ¼mÃƒÂ¼n ÃƒÂ¶nÃƒÂ¼nde, beynimin iÃƒÂ§inde, ruhumun derinliklerinde mutlaka rastladÃ„Â±m o kuyuya. Bir hayal miydi, yoksa bedensizce ona mÃ„Â± gittim, hiÃƒÂ§ bilmiyordum. BildiÃ„?im tek Ã…?ey -ki bu da ona varmayÃ„Â± delicesine isteyiÃ…?imin ana sebebidir- onu her gÃƒÂ¶rÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼mden sonra beni sarÃ„Â±p sarmalayan huzur duygusunun varlÃ„Â±Ã„?Ã„Â±ydÃ„Â±. HenÃƒÂ¼z yere ulaÃ…?amamÃ„Â±Ã…? bir kar tanesi kadar beyaz, dÃƒÂ¼nyaya gÃƒÂ¶zlerini yeni aÃƒÂ§mÃ„Â±Ã…? bir bebek kadar temiz ve bir ananÃ„Â±n yavrusuna sevgisi kadar saf bir huzur duygusu bu. O yÃƒÂ¼zden sÃ„Â±kÃƒÂ§a varmak istedim kuyuya. BÃƒÂ¶ylesi duygulara ulaÃ…?acaÃ„?Ã„Â±nÃ„Â± bilen hangi ÃƒÂ¢demoÃ„?lu istemezdi ki?

O beyaz ÃƒÂ¶nlÃƒÂ¼klÃƒÂ¼ye kuyudan bahsedene kadar, kuyu hakkÃ„Â±nda hissettirdiklerinden fazla bir Ã…?ey biliyor da deÃ„?ildim. Dilim tutulsaydÃ„Â± da ‘kuyu’ demeseydim, o geveze dilim ensemden ÃƒÂ§ekilseydi de adÃ„Â±nÃ„Â± telaffuz etmeseydim. BoÃ…? bulunup varlÃ„Â±Ã„?Ã„Â±nÃ„Â±n yabancÃ„Â± kulaklara ÃƒÂ§alÃ„Â±nmasÃ„Â±na sebebiyet veriÃ…?ime kadar kuyu gÃƒÂ¶zÃƒÂ¼mÃƒÂ¼n ÃƒÂ¶nÃƒÂ¼nde beliriverirdi, sonra kaybolurdu ve ben bahsettiÃ„?im o huzura boÃ„?ulurdum. Ne ÃƒÂ¶ncesini, ne sonrasÃ„Â±nÃ„Â± hatÃ„Â±rlardÃ„Â±m. UmursamazdÃ„Â±m da. KÃƒÂ¶r deÃ„?neÃ„?ini beller gibi kuyuyu sadece gÃƒÂ¶rÃƒÂ¼rdÃƒÂ¼m. Ona dokunmaya kÃ„Â±yamazdÃ„Â±m. AltÃ„Â±n yumurtlayan tavuÃ„?unu kesen adamÃ„Â±n ÃƒÂ¶ykÃƒÂ¼sÃƒÂ¼nÃƒÂ¼ duymadÃ„Â±nÃ„Â±z mÃ„Â± hiÃƒÂ§? Ben o ÃƒÂ¶ykÃƒÂ¼ ezberimde bÃƒÂ¼yÃƒÂ¼dÃƒÂ¼m ve yetinmeyi bilirim. O yÃƒÂ¼zden kuyu neden var, ruhumda nasÃ„Â±l bÃƒÂ¶ylesine gÃƒÂ¼zel duygular uyandÃ„Â±rÃ„Â±yor; kaybederim endiÃ…?esiyle hiÃƒÂ§ sorgulamadÃ„Â±m. Ama Allah’Ã„Â±n belasÃ„Â± doktor sorguladÃ„Â±. Hem de beynimin iÃƒÂ§indeki kuyu objesine mal bulmuÃ…? MaÃ„?ribÃƒÂ® gibi atlayarak sorguladÃ„Â±.

“Kuyu” demeden ÃƒÂ¶nce de benimle ÃƒÂ§ok konuÃ…?tular, nice abes sorular sordular.

“SÃƒÂ¶yle! KadÃ„Â±nÃ„Â± neden ÃƒÂ¶ldÃƒÂ¼rdÃƒÂ¼n?” dediler.

“ZavallÃ„Â±nÃ„Â±n canÃ„Â±na neden kÃ„Â±ydÃ„Â±n?” dediler.

Ã…?aÃ…?kÃ„Â±n Ã…?aÃ…?kÃ„Â±n baktÃ„Â±m. KafamÃ„Â± saÃ„?a sola salladÃ„Â±m. “Ben kimseyi ÃƒÂ¶ldÃƒÂ¼rmedim” dedim. “Ãƒ?ldÃƒÂ¼remem ki!” dedim.

Ã„Â°nanmadÃ„Â±lar. GÃƒÂ¼ya suÃƒÂ§ÃƒÂ¼stÃƒÂ¼ yakalamÃ„Â±Ã…?lar. BÃ„Â±ÃƒÂ§ak elimdeymiÃ…?. KanlÃ„Â±ymÃ„Â±Ã…?. KadÃ„Â±n yerdeymiÃ…?.

“Ah kuyu! Nerdesin?” diye fÃ„Â±sÃ„Â±ldadÃ„Â±m. SandÃ„Â±m ki kendi kendime idi.

“Ne kuyusu?” diye sordu doktor. KulaÃ„?Ã„Â±na kar suyu kaÃƒÂ§tÃ„Â± bir kere.

Ser verip sÃ„Â±r vermedim ama ben de. Direndim. Kuyumu beynimin en sapa kÃƒÂ¶Ã…?elerine ittim.

GÃƒÂ¼nler sonra o topraÃ„?a bakasÃ„Â± gÃƒÂ¶zlerini gÃƒÂ¶zlerime dikti ve “Uyu!” dedi. “UyuduÃ„?unda da sesimi duyacaksÃ„Â±n. Kuyuyu ilk gÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼n ana gideceksin ve uyandÃ„Â±Ã„?Ã„Â±nda her Ã…?eyi hatÃ„Â±rlayacaksÃ„Â±n.”

Uyudum ve kendimi dÃƒÂ¶rt bir yanÃ„Â±mÃ„Â± saran alevlerin iÃƒÂ§inde buldum. Ãƒ?ocuk halimle. YÃ„Â±llar ÃƒÂ¶ncesinde. KÃƒÂ¼ÃƒÂ§ÃƒÂ¼cÃƒÂ¼k ben, gecenin bir yarÃ„Â±sÃ„Â±nda, elimde bir kutu kibrit, kulaklarÃ„Â±mda anne ve babamÃ„Â±n imdat ÃƒÂ§Ã„Â±Ã„?lÃ„Â±klarÃ„Â±, salonun orta yerinde kalakalmÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±m. Ben sadece sobayÃ„Â± yakmak istemiÃ…?tim.

SonrasÃ„Â±nda aman dilemiÃ…?tim, dualar etmiÃ…?tim. Annemle babamÃ„Â± ÃƒÂ¶ldÃƒÂ¼rmeyi hiÃƒÂ§ istememiÃ…?tim.

Ã„Â°Ã…?te bahsettiÃ„?im perdelerden ilkinin iniÃ…? anÃ„Â±dÃ„Â±r o an. Bir elim baÃ…?Ã„Â±mda, diÃ„?er elimde kibrit kutusu, yere ÃƒÂ§ÃƒÂ¶kerek kaldÃ„Â±Ã„?Ã„Â±mda gÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼m o kuyuyu ilkin. Beynimin iÃƒÂ§inde; taÃ…?larÃ„Â± acÃ„Â±dan, piÃ…?manlÃ„Â±k harcÃ„Â±yla ÃƒÂ¶rÃƒÂ¼lmÃƒÂ¼Ã…? o kuyu beni kendine ÃƒÂ§aÃ„?Ã„Â±rdÃ„Â±. “At o kibrit kutusunu iÃƒÂ§ime” dedi, “At ve her Ã…?eyi unut!”

MeÃ„?er kuyu sayesinde o lanetli gÃƒÂ¼nÃƒÂ¼n acÃ„Â±larÃ„Â±yla, piÃ…?manlÃ„Â±klarÃ„Â±yla, korkularÃ„Â±yla hiÃƒÂ§bir zaman yÃƒÂ¼zleÃ…?memiÃ…?im ben. Kibriti bilinÃƒÂ§altÃ„Â±mda ÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼m kÃƒÂ¶r kuyuya atmÃ„Â±Ã…? ve beni geÃƒÂ§miÃ…?in karanlÃ„Â±k gerÃƒÂ§eklerinden kaÃƒÂ§Ã„Â±ran o hayali kuyu sayesinde her Ã…?eyi bir ÃƒÂ§Ã„Â±rpÃ„Â±da unutuvermiÃ…?im. HafÃ„Â±zamda hiÃƒÂ§bir iz kalmamacasÃ„Â±na hem de.

Sonra yere ÃƒÂ§ÃƒÂ¶kÃƒÂ¼p kalmÃ„Â±Ã…? biÃƒÂ§are beni cehennemi alevlerin arasÃ„Â±ndan kurtarÃ„Â±Ã…?larÃ„Â±nÃ„Â± da gÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼m, evimizin kararan duvarlarÃ„Â±nÃ„Â± da, evden cansÃ„Â±z ÃƒÂ§Ã„Â±kan bedenleri de. Ben kuyu sayesinde bÃƒÂ¼tÃƒÂ¼n bunlarÃ„Â± hiÃƒÂ§ bilmemiÃ…?im. O yÃƒÂ¼zden yangÃ„Â±nla ilgili bana sorulan sorulara hiÃƒÂ§ anlam verememiÃ…?im. O yÃƒÂ¼zden anne-babamÃ„Â± bir daha hiÃƒÂ§ gÃƒÂ¶rmemiÃ…?im.

Ã…?imdi sÃƒÂ¶yleyin bana, o doktordan nefret etmekte haksÃ„Â±z mÃ„Â±yÃ„Â±m? UnutulmuÃ…?, kÃƒÂ¼llenmiÃ…? acÃ„Â±larÃ„Â± harlayan adamdan iÃ„?renmekte haksÃ„Â±z mÃ„Â±yÃ„Â±m?

Ãƒ?stelik bana o acÃ„Â±larÃ„Â± yaÃ…?atmakla da yetinmedi. “YÃƒÂ¼rÃƒÂ¼,” dedi, “kuyuya in!”

Bunu yapmayÃ„Â± hiÃƒÂ§ istemedim. Kuyuyu bulabilmek her zaman iyiydi fakat iÃƒÂ§ine zorla itilmek… BenliÃ„?imi bÃƒÂ¼tÃƒÂ¼nÃƒÂ¼yle sarsacak bu ifÃ…?aatÃ„Â±n kÃ„Â±yÃ„Â±sÃ„Â±ndayken gÃƒÂ¶nÃƒÂ¼lsÃƒÂ¼z olmamdan doÃ„?al bir Ã…?ey olamazdÃ„Â± herhalde. Ãƒ?stelik kuyu derindi, kuyu zifiri karanlÃ„Â±ktÃ„Â± ve kuyu leÃ…? gibi kokuyordu. Ãƒ?ÃƒÂ¼rÃƒÂ¼mÃƒÂ¼Ã…?lÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼n, nefretlerin, kÃƒÂ¶tÃƒÂ¼cÃƒÂ¼l hazlarÃ„Â±n her zerresinde vÃƒÂ¼cut bulduÃ„?u pis bir koku, kuyunun varlÃ„Â±Ã„?Ã„Â± meÃƒÂ§hul dibinden yÃƒÂ¼kselerek dÃ„Â±Ã…?arÃ„Â± taÃ…?Ã„Â±yordu sanki.

Doktor istedi, mecbur kaldÃ„Â±m ve kuyuya sarkÃ„Â±tÃ„Â±lmÃ„Â±Ã…? ip merdivenle aÃ…?aÃ„?Ã„Â±lara doÃ„?ru indim. Bu merdivenin kuyuya ÃƒÂ¶nceki varÃ„Â±Ã…?larÃ„Â±mda orada olmadÃ„Â±Ã„?Ã„Â±na adÃ„Â±m gibi eminim. Doktorun iÃ…?i olmalÃ„Â±ydÃ„Â± bu. Ã„Â°stenÃƒÂ§sizce tutunduÃ„?um bu merdivenle indikÃƒÂ§e indim. Kuyuya hÃƒÂ¢kim olan o iÃ„?renÃƒÂ§ kokuya, karanlÃ„Â±k sayesinde ne mutlu ki gÃƒÂ¶remediÃ„?im garip, yapÃ„Â±Ã…?kan, kÃ„Â±pÃ„Â±rdayan, sÃƒÂ¼rekli ilenen kuyu duvarlarÃ„Â±na raÃ„?men dibe varmayÃ„Â± da hiÃƒÂ§ istemedim. Orada bulacaklarÃ„Â±mdan korktum. Dibe varÃ„Â±nca, ruhen de dibe vuracaÃ„?Ã„Â±mÃ„Â± hissettim.

Zaman kavramÃ„Â±nÃ„Â± yitirtecek kadar uzun bir sÃƒÂ¼re, mekÃƒÂ¢ndan soyutlanarak koyu bir siyahlÃ„Â±Ã„?Ã„Â±n iÃƒÂ§inde aÃ…?aÃ„?Ã„Â±lara doÃ„?ru yol aldÃ„Â±ktan sonra, iyiden iyiye mekanikleÃ…?miÃ…? adÃ„Â±mlarÃ„Â±mdan biri ip yerine zemini buldu.

VardÃ„Â±Ã„?Ã„Â±m yeri hakkÃ„Â±yla tarif edebilmem iÃƒÂ§in dÃƒÂ¼nyevi kelimelerin ÃƒÂ¶tesinde bilgilere sahip olmam gerektiÃ„?ini dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nÃƒÂ¼yorum. KÃƒÂ¢inat iÃƒÂ§inde YaratanÃ„Â±n sevgi ve ilgisinden yoksun bÃ„Â±raktÃ„Â±Ã„?Ã„Â± tek bir yer varsa eÃ„?er, bilin ki o yer indiÃ„?im kuyu dibi olmalÃ„Â±. Ãƒ?yle bir yerdi ki, aklÃ„Â±mÃ„Â± nasÃ„Â±l olup da o kuyunun dibinde bÃ„Â±rakmadÃ„Â±Ã„?Ã„Â±ma bugÃƒÂ¼n hÃƒÂ¢lÃƒÂ¢ Ã…?aÃ…?Ã„Â±yorum. Bir Ã„Â±Ã…?Ã„Â±k zerresinin, bir gram nimetin barÃ„Â±namayacaÃ„?Ã„Â±; esenliÃ„?in esamisinin okunamayacaÃ„?Ã„Â± bir yer orasÃ„Â±. YoksunluÃ„?un evi, bÃƒÂ¼tÃƒÂ¼n Ã…?eytani dÃƒÂ¼Ã…?lerin kaynaÃ„?Ã„Â±… Orada gÃƒÂ¶z hiÃƒÂ§bir Ã…?ey gÃƒÂ¶remez, ama ruh kuyuya hÃƒÂ¢kim fenalÃ„Â±klar altÃ„Â±nda ezilir de ezilir.

O lanetli dibe varÃ„Â±r varmaz can havliyle, umutsuzca, bilinÃƒÂ§sizce saÃ„?Ã„Â±mÃ„Â± solumu yokladÃ„Â±m. AyaklarÃ„Â±mÃ„Â±n dibinde elime ÃƒÂ§arpan Ã…?ey, belki o an en ÃƒÂ§ok isteyebileceÃ„?im Ã…?eydi. Fakat bugÃƒÂ¼n bildiklerimi biliyor olsaydÃ„Â±m, emin olun ona kesinlikle elimi sÃƒÂ¼rmez, karanlÃ„Â±Ã„?Ã„Â±n biÃƒÂ§eceÃ„?i yazgÃ„Â±ma razÃ„Â± olurdum. Bir kutu kibritti parmaklarÃ„Â±ma deÃ„?en. Kuyuya benim attÃ„Â±Ã„?Ã„Â±m bir kutu kibrit…

Sanki bir kibrit ÃƒÂ§ÃƒÂ¶pÃƒÂ¼nÃƒÂ¼n yayacaÃ„?Ã„Â± Ã„Â±Ã…?Ã„Â±k beni kurtaracak. Sanki kuyuda neler olduÃ„?unu gÃƒÂ¶rmem elimi gÃƒÂ¼ÃƒÂ§lendirecek. Hemen bir kibrit ÃƒÂ§ÃƒÂ¶pÃƒÂ¼nÃƒÂ¼ yaktÃ„Â±m ve yere doÃ„?ru tuttum.

Kuyunun dibinde kuyuya atmakla hafÃ„Â±zamdan kazÃ„Â±dÃ„Â±Ã„?Ã„Â±m kibrit kutusundan baÃ…?ka, yine benim attÃ„Â±Ã„?Ã„Â±m ve bÃƒÂ¶ylece hatÃ„Â±ralarÃ„Â±mdan sildiÃ„?im bir sÃƒÂ¼rÃƒÂ¼ Ã…?ey vardÃ„Â±. GÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼m her nesne, kendime unutturduÃ„?um kÃƒÂ¶tÃƒÂ¼ anÃ„Â±larÃ„Â± canlandÃ„Â±rdÃ„Â± zihnimde. Bir kÃƒÂ¢Ã„?Ã„Â±t para hÃ„Â±rsÃ„Â±z beni, boÃ…? bir bira Ã…?iÃ…?esi alkolik beni, kÃ„Â±rÃ„Â±k bir gÃƒÂ¶zlÃƒÂ¼k kavgacÃ„Â± beni hatÃ„Â±rlattÃ„Â± ve tanÃ„Â±ttÃ„Â± bana. GÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼m bastonla, ÃƒÂ§arpÃ„Â±p kaÃƒÂ§makla sakat bÃ„Â±raktÃ„Â±Ã„?Ã„Â±m adamÃ„Â± hatÃ„Â±rladÃ„Â±m. Ve anlatmaktan ÃƒÂ§ekindiÃ„?im daha nicelerini…

Kuyunun iÃƒÂ§inde “Yeter!” diye haykÃ„Â±rdÃ„Â±Ã„?Ã„Â±mÃ„Â± hatÃ„Â±rlÃ„Â±yorum son olarak. HaykÃ„Â±rdÃ„Â±m ve o sÃ„Â±rada doktorun beni ÃƒÂ§aÃ„?Ã„Â±ran sesini iÃ…?ittim.

“Uyan!”

UyandÃ„Â±m. GerÃƒÂ§eklere uyandÃ„Â±m. Hayali kuyumun karanlÃ„Â±Ã„?Ã„Â±nÃ„Â±n gerÃƒÂ§ekte benim iÃƒÂ§ime ait olduÃ„?una, ondan taÃ…?an kokularÃ„Â±n geÃƒÂ§miÃ…?imdeki pisliklere ait olduÃ„?una ve kuyunun verdiÃ„?i sahte huzurun kendime sÃƒÂ¶ylediÃ„?im kahrolasÃ„Â± yalanlarÃ„Â±n eseri, bilinÃƒÂ§sizce kaÃƒÂ§adurduÃ„?um lanetli geÃƒÂ§miÃ…?imin gizleyici perdesi olduÃ„?una uyandÃ„Â±m.

UyandÃ„Â±Ã„?Ã„Â±mda doktorun gÃƒÂ¶zleri fal taÃ…?Ã„Â± gibi aÃƒÂ§Ã„Â±lmÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±. Eminim bu kadarÃ„Â±nÃ„Â± o da beklemiyordu. GÃƒÂ¶zlerinden okuduÃ„?um tiksintiyi yÃƒÂ¼z misliyle, bin misliyle, milyon misliyle hak etmiÃ…?im ben.

Doktorun odasÃ„Â±ndan gÃƒÂ¶tÃƒÂ¼rÃƒÂ¼lÃƒÂ¼rken gÃƒÂ¶zÃƒÂ¼m masasÃ„Â±nÃ„Â±n ÃƒÂ¼zerindeki gazeteye iliÃ…?ti. SÃƒÂ¼rmanÃ…?et haberde kocaman bir fotoÃ„?rafÃ„Â±m vardÃ„Â±. YanÃ„Â±mda da bir kadÃ„Â±nÃ„Â±n. Dikkat kesilip altÃ„Â±ndaki yazÃ„Â±yÃ„Â± okudum:

“Sokak OrtasÃ„Â±nda VahÃ…?et!

Bilinmeyen bir sebeple tartÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±Ã„?Ã„Â± yanÃ„Â±ndaki A.O. adlÃ„Â± kadÃ„Â±nÃ„Â± insanlarÃ„Â±n gÃƒÂ¶zÃƒÂ¼ ÃƒÂ¶nÃƒÂ¼nde defalarca bÃ„Â±ÃƒÂ§aklayan M.E. halkÃ„Â±n Ã…?aÃ…?kÃ„Â±n ve korku dolu bakÃ„Â±Ã…?larÃ„Â± arasÃ„Â±nda tutuklandÃ„Â±. Ã„Â°Ã…?lediÃ„?i cinayetten sonra olduÃ„?u yerde kalakalan M.E.’nin yÃƒÂ¼zÃƒÂ¼ndeki gÃƒÂ¼lÃƒÂ¼mseme, bu vahÃ…?ete tanÃ„Â±k olanlarÃ„Â± iliklerine kadar titretti.

Haberi 3. sayfada”

Gazetede fotoÃ„?rafÃ„Â± olan kadÃ„Â±nÃ„Â± da kuyuda gÃƒÂ¶rmÃƒÂ¼Ã…?tÃƒÂ¼m. Ama onun kanlara bulanmÃ„Â±Ã…? halini anlatamayacaÃ„?Ã„Â±m.