HÃ„Â°Ãƒ?!

Posted: Sun Oct 25, 2009 3:18 am

HÃ„Â°Ãƒ?!

“Ben bir hiÃƒÂ§im, buraya sadece ÃƒÂ¶lÃƒÂ¼mÃƒÂ¼ beklemeye gelmiÃ…? gibi hissediyorum. Ãƒ?nÃƒÂ¼mdeki duvarlarÃ„Â± yÃ„Â±kacak ve yolumu aydÃ„Â±nlatacak ne gÃƒÂ¼cÃƒÂ¼m ne de cesaretim var. Bazen hiÃƒÂ§ var olmamÃ„Â±Ã…? olmayÃ„Â± diliyorum, belki bu bir suÃƒÂ§tur. Belki de dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼ncesi bile yanlÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±r, ama kendini bir hiÃƒÂ§ olarak gÃƒÂ¶ren birinin dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼ncelerinin de ne kadar karanlÃ„Â±k olabileceÃ„?ini tahmin edebilirsiniz.”

GÃƒÂ¼nlÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼nÃƒÂ¼n son sayfasÃ„Â±nÃ„Â± koparttÃ„Â± ve onu kimsenin okuyamayacaÃ„?Ã„Â± bir halde getirdikten sonra ÃƒÂ§ÃƒÂ¶p kutusuna attÃ„Â±. Ozan, yirmi yaÃ…?Ã„Â±nda biriydi. AmaÃƒÂ§sÃ„Â±z hayatÃ„Â±nÃ„Â± dÃƒÂ¼zene koymak iÃƒÂ§in kaÃƒÂ§ defa kendisine gerekli cesareti verecek dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nceleri zihnine yerleÃ…?tirmeyi denedi, ama sadece dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nce aÃ…?amasÃ„Â±nda kaldÃ„Â±. HiÃƒÂ§bir zaman eylem halini alamadÃ„Â± o dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nceler.

OtobÃƒÂ¼ste liseye giden ÃƒÂ¶Ã„?rencileri gÃƒÂ¶rÃƒÂ¼rdÃƒÂ¼ hep, kendisinden birkaÃƒÂ§ yaÃ…? kÃƒÂ¼ÃƒÂ§ÃƒÂ¼ktÃƒÂ¼ler. Ama kÃ„Â±z arkadaÃ…? bulma konusunda ondan daha deneyimli olduklarÃ„Â± kesindi. Kendisini oldukÃƒÂ§a yalnÃ„Â±z ve iÃƒÂ§ine kapanÃ„Â±k hissediyordu. Sosyal etkinliklerden kaÃƒÂ§abildiÃ„?i kadar kaÃƒÂ§Ã„Â±yordu. Hayal kurmanÃ„Â±n ÃƒÂ¶tesine hiÃƒÂ§bir zaman geÃƒÂ§ecek cesareti bulamazdÃ„Â±. Ãƒ?ÃƒÂ¼nkÃƒÂ¼ karÃ…?Ã„Â±laÃ…?acaÃ„?Ã„Â± tepkilerden korkar ve yanlÃ„Â±Ã…? bir Ã…?ey yapacakmÃ„Â±Ã…? gibi sÃ„Â±radaki adÃ„Â±mÃ„Â± atamazdÃ„Â±.

KiÃ…?ilik, insana has bir Ã…?eydi. Bunun farkÃ„Â±ndaydÃ„Â±. Ama keÃ…?ke kiÃ…?iliÃ„?ini oluÃ…?turduklarÃ„Â± zaman diliminde ona da danÃ„Â±Ã…?salardÃ„Â±, belki o bu kadar ÃƒÂ§ekingen olmaktan hoÃ…?lanmayacaktÃ„Â±. BildiÃ„?ini sÃƒÂ¶ylemekten, merak ettiÃ„?i Ã…?eyleri denemekten, insanlarÃ„Â±n arasÃ„Â±nda sÃ„Â±yrÃ„Â±lmaktan korkar, ama bunlarÃ„Â± da yapmak iÃƒÂ§in can atardÃ„Â±.

KalabalÃ„Â±Ã„?Ã„Â±n arasÃ„Â±nda saklanabilmek iÃƒÂ§in hiÃƒÂ§bir zaman kendi bakÃ„Â±mÃ„Â±yla da ilgilenmezdi. Sadece sÃ„Â±radan biri, kimsenin ona karÃ„Â±Ã…?mayacaÃ„?Ã„Â± bir tipi olsun yeterdi. Bu zamana kadar herhangi bir sportif etkinliÃ„?e de katÃ„Â±lmamÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±, bu yÃƒÂ¼zden pek saÃ„?lÃ„Â±klÃ„Â± olduÃ„?u da sÃƒÂ¶ylenemezdi. Ya da hiÃƒÂ§ kavga etmemiÃ…?, herhangi bir Ã…?iddet iÃƒÂ§erikli eyleme karÃ„Â±Ã…?mamÃ„Â±Ã…? ve hatta kÃƒÂ¼fÃƒÂ¼r bile kullanmaktan kaÃƒÂ§Ã„Â±nmÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±.

TanrÃ„Â±’ya yalvarÃ„Â±yordu her gece, lÃƒÂ¼tfen bana kutsal bir amaÃƒÂ§ ver diye. Belki de sesini duyulamÃ„Â±yordu, ya da ÃƒÂ¶ncelikle ÃƒÂ¶nÃƒÂ¼ndeki duvarlarÃ„Â± yÃ„Â±kmalÃ„Â±ydÃ„Â± ÃƒÂ§ÃƒÂ¼nkÃƒÂ¼ bu onun iÃƒÂ§in bir sÃ„Â±navdÃ„Â±.

“Beni sÃ„Â±nÃ„Â±yor musun yoksa?” diye sordu Ozan, tabi karÃ…?Ã„Â±lÃ„Â±k almayacaÃ„?Ã„Â±nÃ„Â± bile bile. Belki de bir karÃ…?Ã„Â±lÃ„Â±k vardÃ„Â± ama onun gÃƒÂ¶zleri ve kulaklarÃ„Â± onu algÃ„Â±layamÃ„Â±yordu.

Bir kÃ„Â±zÃ„Â±n gÃƒÂ¶zlerine bakarak yÃƒÂ¼reÃ„?ini aÃƒÂ§mayÃ„Â± o kadar ÃƒÂ§ok istiyordu ki ama hiÃƒÂ§bir kÃ„Â±z, onu arkadaÃ…?tan ÃƒÂ¶te gÃƒÂ¶rmek dahi istemiyordu.

“AÃ…?ka inanmÃ„Â±yorum diyorsun, ama ÃƒÂ¢Ã…?Ã„Â±k da olmaktan korkuyorsun.” diye yazdÃ„Â± defterinin bir kÃƒÂ¶Ã…?esine.

“Belki de korkuyorum.” dedi yÃƒÂ¼ksek sesle.

“Ama korkmaman gerekiyor.” diye yazdÃ„Â± bu sefer karÃ…?Ã„Â±lÃ„Â±k olarak.

“Bu kadar basit deÃ„?il.” dedi sesini yÃƒÂ¼kselterek.

“HayÃ„Â±r, tahmin ettiÃ„?inden daha da basittir.” diye yazdÃ„Â± bu sefer de.

“Beni tanÃ„Â±mÃ„Â±yorsun o zaman.” diye baÃ„?Ã„Â±rdÃ„Â± en sonunda ve defteri yere fÃ„Â±rlattÃ„Â±.