UYKU

KullanÃ„Â±cÃ„Â± Joined: May 29, 2004 Posts: 66

UYKU
SoÃ„?uk bir kÃ„Â±Ã…? gÃƒÂ¼nÃƒÂ¼ydÃƒÂ¼. CamÃ„Â±n ÃƒÂ¶nÃƒÂ¼ndeki koltukta, oturduÃ„?u yerde uyuyakalmÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±. YÃƒÂ¼zÃƒÂ¼ne dÃƒÂ¼Ã…?en Ã„Â±Ã…?Ã„Â±k onu hiÃƒÂ§ bir zaman olmadÃ„Â±Ã„?Ã„Â± kadar gÃƒÂ¼zel gÃƒÂ¶steriyordu. SaÃƒÂ§larÃ„Â± yÃƒÂ¼zÃƒÂ¼ne dÃƒÂ¼Ã…?erdi genellikle; ama bu kez sanki o pÃ„Â±rÃ„Â±l pÃ„Â±rÃ„Â±l yÃƒÂ¼z saklanamasÃ„Â±n diye geriye doÃ„?ru ÃƒÂ§ekilmiÃ…?lerdi.

YÃƒÂ¼zÃƒÂ¼ndeki o ifade bugÃƒÂ¼ne kadar ÃƒÂ§ok az canlÃ„Â±da gÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼ bir Ã…?eydi. Huzur vardÃ„Â± bu yÃƒÂ¼zde. Genelde o etrafta olduÃ„?unda insanlarÃ„Â±n huzur, mutluluk, rahatlama gibi hisleri olmazdÃ„Â±; ama bu kez farklÃ„Â±ydÃ„Â±. BaktÃ„Â±Ã„?Ã„Â± yÃƒÂ¼zde huzur vardÃ„Â±. Belki de onu bu kadar gÃƒÂ¼zel yapan o huzur duygusuydu. Elinde olmadan onun hep ÃƒÂ¶yle kalmasÃ„Â±nÃ„Â±, hep ona bakmayÃ„Â± istiyordu. Tekrar tekrar sÃƒÂ¶yledi Ã‚?Hep bÃƒÂ¶yle kalsaÃ‚?Ã‚?.Ne ÃƒÂ§Ã„Â±kardÃ„Â± ki? O kadar nadir rastlÃ„Â±yordu ki bÃƒÂ¶yle huzurlu anlaraÃ‚? Ama olmazdÃ„Â± iÃ…?te, sorumluluklarÃ„Â±nÃ„Â± yerine getirmesi iÃƒÂ§in onu uyandÃ„Â±rmasÃ„Â± gerekiyordu. Daha uzun bir yolculuÃ„?a ÃƒÂ§Ã„Â±kacaktÃ„Â±. Ãƒ?stelik onu nelerin beklediÃ„?ini bildiÃ„?inden uyandÃ„Â±rmak iÃƒÂ§in daha da acele etmeliydi. Ama o kadar gÃƒÂ¼zeldi kiÃ‚? Zaten zor elde edebildiÃ„?i bir anÃ„Â± nasÃ„Â±l harcayacaktÃ„Â±? Her Ã…?ey gÃƒÂ¶z kapaklarÃ„Â±nÃ„Â±n bir hareketiyle bozulacaktÃ„Â±. Hepsinden ÃƒÂ¶nemlisi onu baÃ…?kalarÃ„Â±na teslim etmek zorunda oluÃ…?uydu. Onun sorumluluk alanÃ„Â±ndan ÃƒÂ§Ã„Â±kmak ÃƒÂ¼zereydi. DiÃ„?erleri de onun kadar nazik davranacaklar mÃ„Â±ydÃ„Â± ona? Ama soruyu sorarken bile ÃƒÂ¶yle olmayacaÃ„?Ã„Â±nÃ„Â± biliyordu. Ã…?imdi ne kadar huzurluysa onlarÃ„Â±n yanÃ„Â±nda o kadar huzursuz olacaktÃ„Â±. Sorularla karÃ…?Ã„Â±laÃ…?acak, itiraflarda bulunacaktÃ„Â±, ÃƒÂ§ok zor bir yoldan geÃƒÂ§ecekti. SonrasÃ„Â±ndaysa cezasÃ„Â±nÃ„Â± ÃƒÂ§ekmek iÃƒÂ§in gÃƒÂ¶tÃƒÂ¼receklerdi o adÃ„Â±nÃ„Â± bile anmak istemediÃ„?i yere. Neden bÃƒÂ¶yle olmuÃ…?tu? Ne yapmÃ„Â±Ã…?tÃ„Â± o naif ruh? Hem bÃƒÂ¶yle bir uykuyu hem de bÃƒÂ¶yle bir cezayÃ„Â± hak etmek iÃƒÂ§in? Onu sorgulayacak olanlar, bu halini gÃƒÂ¶rselerdi inanabilirler miydi, itiraf edeceklerini yaptÃ„Â±Ã„?Ã„Â±na? Ã‚?HayÃ„Â±rÃ‚? dedi. Onlar bile inanamazdÃ„Â±. Sonra durup dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼ndÃƒÂ¼ neden bu kadar huzurluydu ki, nasÃ„Â±l olurdu? HiÃƒÂ§ mi dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nmemiÃ…?ti baÃ…?Ã„Â±na gelecekleri?"HayÃ„Â±r"dedi yine.Ã‚?DÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nseydi zaten insan olmazdÃ„Â±.Ã‚?En bÃƒÂ¼yÃƒÂ¼k hatayÃ„Â± yapmÃ„Â±Ã…?tÃ„Â± o da olacaklarÃ„Â± dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nmeden davranmÃ„Â±Ã…?tÃ„Â±. Onun da diÃ„?erlerinden bir farkÃ„Â± yoktu. Ã…?u anda huzurlu bir uykuda olmasÃ„Â± onu masum yapmazdÃ„Â±. Hep aynÃ„Â± soru geliyordu aklÃ„Â±na. Peki, masum deÃ„?ildi de neden uyurken yÃƒÂ¼zÃƒÂ¼nde o ifade vardÃ„Â±? NasÃ„Â±l bir ikilemdi bu? AklÃ„Â±na takÃ„Â±lan her soruyu sormasÃ„Â± mÃƒÂ¼mkÃƒÂ¼n deÃ„?ildi. Kelimeleri doÃ„?ru sÃ„Â±raya yerleÃ…?tirip bir anlam yÃƒÂ¼kleyebilse bile cevabÃ„Â±nÃ„Â± hiÃƒÂ§ alamayacaktÃ„Â±. Cevaplar onun iÃ…?i deÃ„?ildi. Tek yapabileceÃ„?i onu uyandÃ„Â±rÃ„Â±p gÃƒÂ¶ndermek olacaktÃ„Â±. En iyisi buydu. Huzurlu bir uykuyu hak edecek kadar masumiyeti vardÃ„Â± demek ki.

HazÃ„Â±rladÃ„Â± kendini, son bir kez baktÃ„Â± o Ã„Â±Ã…?Ã„Â±Ã„?Ã„Â±n vurduÃ„?u yÃƒÂ¼ze. Sonra dokundu yÃƒÂ¼zÃƒÂ¼n sahibine. GÃƒÂ¶z kapaklarÃ„Â± aÃƒÂ§Ã„Â±ldÃ„Â±. GÃƒÂ¶zlere bÃƒÂ¼tÃƒÂ¼n anlamÃ„Â±nÃ„Â± veren o siyah delikler birden onu gÃƒÂ¶rebilmek iÃƒÂ§in bÃƒÂ¼yÃƒÂ¼dÃƒÂ¼ler. BÃƒÂ¼tÃƒÂ¼n yÃƒÂ¼zÃƒÂ¼ bir korku ve piÃ…?manlÃ„Â±k ifadesi kapladÃ„Â±. Kendi yansÃ„Â±masÃ„Â±nÃ„Â± gÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼ o siyah aynada. Bir baÃ…?ka insanÃ„Â±n yÃƒÂ¼zÃƒÂ¼ydÃƒÂ¼. Ã„Â°ÃƒÂ§inden Ã‚?Ã„Â°Ã…?te her Ã…?ey bitti, o huzur bitti artÃ„Â±k.Ã‚?dedi. O gÃƒÂ¶zler -tÃ„Â±pkÃ„Â± diÃ„?erlerine dokunduÃ„?unda olduÃ„?u gibi- anÃ„Â±nda ne olduÃ„?unu kavradÃ„Â±. KaÃƒÂ§acak yer olmadÃ„Â±Ã„?Ã„Â±nÃ„Â± ve gitmek zorunda olduklarÃ„Â±nÃ„Â± anladÃ„Â±. YavaÃ…?ÃƒÂ§a ayrÃ„Â±ldÃ„Â± oturduÃ„?u koltuktan ya da o ÃƒÂ¶yle zannetti; aslÃ„Â±nda ruhu bedeninden ayrÃ„Â±lÃ„Â±yordu. Ãƒ?lÃƒÂ¼yordu. Son huzurlu uykusunu uyumuÃ…?tu o.Her ne kadar gÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼ kiÃ…?iden yani kÃƒÂ¶tÃƒÂ¼lÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼nÃƒÂ¼n dokunduÃ„?u kiÃ…?iden korku duymuÃ…? olsa da iyi bir ÃƒÂ¶lÃƒÂ¼m sayÃ„Â±lÃ„Â±rdÃ„Â± onunki acÃ„Â±sÃ„Â±z, aÃ„?rÃ„Â±sÃ„Â±z; ama sonrasÃ„Â±Ã‚? Ã„Â°Ã…?te sonrasÃ„Â± ÃƒÂ¶yle olmayacaktÃ„Â±. Ãƒ?lÃƒÂ¼mÃ‚?ÃƒÂ¼ ÃƒÂ¼zen de insanlarÃ„Â±n korktuÃ„?u Ã…?eylerin Ã…?eklini almak deÃ„?il; onlarÃ„Â±n kendisini gÃƒÂ¶rdÃƒÂ¼kten sonra karÃ…?Ã„Â±laÃ…?acaklarÃ„Â±ydÃ„Â±.

Kendince severdi onlarÃ„Â±. FarklÃ„Â± bir dÃƒÂ¼Ã…?kÃƒÂ¼nlÃƒÂ¼Ã„?ÃƒÂ¼ vardÃ„Â± onlara. Ne kadar sevse de hep bÃƒÂ¶yle oluyordu. Ona ÃƒÂ¼zÃƒÂ¼lmek dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼yordu. Sonunu dÃƒÂ¼Ã…?ÃƒÂ¼nmeyen her insan onu gÃƒÂ¶rene kadar ciddi anlamda piÃ…?manlÃ„Â±k duymuyor, duyduklarÃ„Â±ndaysa hep ÃƒÂ§ok geÃƒÂ§ oluyordu. Ãƒ?yle sanÃ„Â±yordu ki insanlarÃ„Â±n piÃ…?manlÃ„Â±k duyabilmek iÃƒÂ§in OÃ‚?na ihtiyaÃƒÂ§larÃ„Â± vardÃ„Â±. Ãƒ?lÃƒÂ¼mÃ‚?eÃ‚?