Â?Hayallerim vardı. Hem de ne hayaller. Aslında o kadar da büyük hayallar deÄ?ildi. Kimine basit gelebilecek kimine de ulaÅ?ılması olası olmayan hayaller olarak tasvir edilecek. Benim içinse hayatımın anlamı olan hayaller. Hayatımı onlar üzerine kurdum. Onları gerçekleÅ?tirebilme umuduyla yaÅ?adım ve onları gerçekleÅ?tirebilmek adına ölümü göze aldım, yeter ki onlar olsun, onların gerçekleÅ?tiÄ?ini görecek kadar yaÅ?ayım dedim. Ama eÄ?er bazı gerçekleri kabul etseydim, savaÅ?saydım belki yaÅ?ardım ama bu sefer de hayallerimi ertelerdim.
Nefes almak, acı çekmeden, burnunun içinde mayın tarlası hissi olmadan. Ne zaman kalbinde o acı tekrardan baÅ?layacak diye korkmadan yaÅ?amak, heyecanlanmanı gerektirecek her türlü Å?eyden uzak durmak zorunda kalmak demek benim için, ama hayallerim için katlanmalıyım. Onlar olmadan ölürüm ben, hoÅ? onlarsız da ölüyüm, onlar varken de.
Bu kadar hayalci, bu kadar arka planda yaÅ?amak zorunda kalan ve her Å?eyden kendini soyutlayan birinin ölümü elbette daha farklı bakıÅ? açılarına da gebe oluyor. Herkesin bir teorisi oluyor, herkes arkanızdan konuÅ?uyor. Sessizlik yemini ettiÄ?iniz o dönemlerde bir derdinizin olduÄ?unu bile bilemeyen bu insanlar Å?imdi ya piÅ?manlıkla ya da sadece ilgilenilmiÅ? gibi yapmak adına bir Å?eyler söylüyorlar.
Belki de bu sır olmasaydı...�
�Hey ne diye perdeleri açıyorsun?�
Oktay aniden perdenin açılmasıyla yüzüne vuran güneÅ?ten rahatsız olmuÅ?tu. Defterini aniden kapatmıÅ?tı, kimsenin okumayacaÄ?ını biliyor olsa da önlemini almak istemiÅ?ti.
Meltem tekerlekli sandalyeyi yataÄ?ın kenarına kadar getirdikten sonra: Â?Artık sabah oldu, uyanmanız gerekiyor, Bay Yükselen.Â? dedi. Gülümsemesi yarım yamalak da olsa bir gülümsemeydi en azından.
Ã?ç aydır OktayÂ?ın bakıcısı olarak çalıÅ?ıyordu. Oktay gibi bir yazar ile uÄ?raÅ?mak gerçekten de özel bir yetenek gerektiriyordu. O kadar sinir bozucu ve geveze biriydi ki Meltem aldıÄ?ı para gerçekten de cebini doldurmasa bir gün bile daha katlanamazdı bu adama.
Aslında Oktay eskiden böyle deÄ?ildi, iki yıl önce geçirdiÄ?i bir trafik kazasının ardından yürüyemez olmuÅ?tu, kazada annesini ve kız kardeÅ?ini de kaybetmiÅ?ti. O zamandan beri de kendini öykülerine vermiÅ?ti. TanınmıÅ? yazarlardan biriydi. Genelde kiÅ?iliÄ?ini pek yansıtmayacak derece duygusal ve felsefik yönden derin öyküler yazardı. Gerçek hayatta ise tam tersi sert, basit düÅ?ünen ve aÅ?ırı derecede pragmatist biriydi.
Â?GördüÄ?ünüz üzere zaten uyanıktım, yataÄ?ımda defterime bir Å?eyler karalamakla meÅ?guldüm.Â? diye azarladı Oktay soÄ?uk bir sesle.
Â?Böyle odanıza girmek istemezdim. Ama erkek kardeÅ?inizin öÄ?len yemeÄ?ine geleceÄ?ini söylemiÅ?tiniz.Â?
Â?Yani?Â?
Â?Ã?Ä?len oldu, kardeÅ?iniz geldi ve sizi bekliyor.Â?
Fırat üç tane gazeteyi baÅ?tan sona okumuÅ?tu zaman geçirmek için ama Oktay hala gelmemiÅ?ti. Amatör olarak bilgisayar oyunlarıyla uÄ?raÅ?ırdı, yani oynamaktan ziyade kendisi yapardı. Ama arkadaÅ? grubuyla Å?irket kurma hayallerini ertelemesini gerektirecek büyük bir sorun vardı: Zengin yazar aÄ?abeyinden bir türlü finansal destek alamıyordu.
Hatta Å?irketin adı bile hazırdı: Â?WestGames.Â? Batı Oyunları anlamında, ismin akılda kalıcı olmasının yanında bu iÅ?e en çok para ayırmıÅ? olan arkadaÅ?larının soyadını koymaları en azından gönül borcunu ödemeleri anlamına gelir diye düÅ?ünmelerine yol açmıÅ?tı. Ama Batı soyadlı arkadaÅ?ları çoktan büyük bir oyun firmasının grafik departmanında iÅ? bulmuÅ?tu bile.
Â?Justisar serisinin isim hakkını mı alacaksınız? OÄ?lum, o serinin yazarı Hollywood ile anlaÅ?mıÅ?, filmleri çekilecek. Yani boÅ? hayaller ve fikirlerle gelmeyin. Deli etmeyin beni. Hadi kapatıyorum, tekerlek sesi yaklaÅ?ıyor, aÄ?abeyimin evinde cep telefonuyla konuÅ?ulmasına izin yok, ondan hadi görüÅ?ürüz.Â?
Â?Telefonla mı konuÅ?uyordun?Â?
Fırat aniden yalan söyleme refleksini harekete geçirmek istemiÅ?ti, ama aÄ?abeyi böyle cevabını bildiÄ?i sorularını sorduÄ?u zaman ne diyeceÄ?ini bilemiyordu her seferinde.
Â?Bilinmeyen bir numaraydı da ondan açtım. YanlıÅ?mıÅ? zaten.Â?
�Kısa kes, neden geldin? Anlat bir hele.�
AnlaÅ?ılan OktayÂ?ın yine sinir tellerinin uçları yakın temastaydı bugün de, zaten olmadıÄ?ı gün mü vardı? Fırat aÄ?abeyine karÅ?ı iÅ?e yaramayacaÄ?ı bilse de sevimli bir Å?ekilde konuÅ?maya karar verdi. Elinden Å?imdilik bu kadar geliyordu.
Â?AÄ?abey, bugün ne de güzel bir gün. GüneÅ? açmıÅ?, çiçekler gökyüzünde pırıl pırıl bakıÅ?ıyorlar birbirlerine. Ay dede gelse de elinden öpüversek. Hatta dayanamaycaÄ?ım, önce senin bir elini öpeyim.Â?
Oktay kardeÅ?inin elini öpmesine izin verdi. Ama bu yine de saçmaladıÄ?ı her bir cümlenin hesabını sormayacaÄ?ı anlamına gelmiyordu: Â?Kısa kes dedim, bu aynı zamanda saçmalama da demek oluyor. Bayram deÄ?il, peki benim hayırsız kardeÅ?im buraya neden geldi? Yoksa parayı mı ihtiyacın var? Hala gerçekleÅ?tiremeyeceÄ?in hayallerinin mi peÅ?indesin?Â?
Â?Son kez bir sorayım dedim, yoksa bugün bankadan kredi çekeceÄ?im. Ã?ünkü kararlıyım, hayallerimin peÅ?inden gideceÄ?im, aÄ?abey.Â?
Â?O banka borcunu ödeyecek olan sanki kendinmiÅ? gibi diyorsun bir de, yüzsüzce karÅ?ıma geçmiÅ?.Â?
Â?EÄ?er hayallerim gerçek olursa bir daha sana para diye sızlanmam, merak etme.Â?
Oktay öfkelenmiÅ?ti, hele karÅ?ısına birisinin geçerek onunla böyle konuÅ?masına gelemezdi: Â?Ã?ık dıÅ?arı, benim senin gibi bir kardeÅ?im yok. BoÅ? hayallerin adamı, defol git. Bir daha da gelme.Â?
Fırat bir Å?ey demedi, zaten ne diyebilirdi ki. Defolup gitti o da, OktayÂ?ın deyimiyle.
View next topic View previous topic
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot vote in polls in this forum
