Daeya
Kullanıcı
Joined: Apr 13, 2004
Posts: 2183
Location: KarÅ?ıyaka
|
Posted:
Thu Nov 25, 2004 4:21 pm |
|
Çnceki gece kutsal katında sıkkındı Tanrı...
Dev aynasının karşısında oturmuş elindeki taşlarla oynuyordu.
Yine böyle sıkıntılı bir anında yarattığı insanoğlu, başlı başına bir sıkıntı vesilesi haline gelmişti.
Kulları aşağıda yoksul, yalnız ve mutsuzdu.
Acı çekiyor, kan döküyor, eziyor, öldürüyorlardı. Sevgiden ziyade nefret kusuyor, sevaba değil günaha sarılıyorlardı.
şeytan, zulmün bayrağını dikmişti yerküreye...
"Bıktım" diye mırıldandı Kainatın Efendisi, "...yoruldum asırlardır aynı filmi görmekten! Bilseniz kaç nesilde böyle kaç savaş, kaç yangın izledim ben".
Kederle avucunda çevirdiği taşları, yerküreye doğru attı.
Taşlar, karanlıkta alevli ışıklar saçarak süzüldü aşağı...
Aşağıda umutla pencerelere üşüştü biçare Ademoğulları...
Kainatın ışıkla dansı başlamıştı.
Bu ışıltılı "yıldız yağmuru"na türlü çeşit manalar verdiler.
Toprağa yan yana uzanıp gözlerini gökyüzüne diktiler ve kayan her yıldız için ayrı dilek tuttular:
Â?Sevdiğime kavuşayımÂ? dedi biri, Â?Yoksulluktan kurulayımÂ? diye yalvardı ötekiÂ?
Gökyüzünün Â?taş yağmuruÂ?nu, yeryüzü Â?dilek yağmuruÂ? ile yanıtladı sanki:
Â?Acı çekmeyeyimÂ?. Â?Yalnız kalmayayımÂ?, Â?Mutsuz olmayayımÂ?.
Acı acı güldü Tanrı yukarıdaÂ?
Â?Ah kullarımÂ? dedi, Â?Buradan ne kadar da zavallı görünüyorsunuz.
Göktaşları, gözyaşlarını dindirir mi sanıyorsunuz.
Bu mu onca asırda yaratabildiğiniz uygarlık?
Yağanın taş olduğunu biliyor, ama hala o taşlardan medet umuyorsunuz. Derdinizin devasını onlarda arıyorsunuz.
Oysa attığım taşlardan duvarlar ören sizsiniz. Birbirinin önüne setler çeken sizÂ?
Alçakgönüllülük istedim sizlerden; gönülsüz davrandınız, geriye kala kala sadece alçaklık kaldıÂ?.
Â?Ah zavallı ümmetimÂ? diye dertlendi Tanrı,
Â?Yıldızlara baktığınız kadar, birbirinize baksanız çok daha mutlu olacaksınız.
Benimle konuştuğunuz kadar birbirlerinizle konuşsanız, hiç de böyle yalnız kalmayacaksınız.
Gökyüzünde arayıp durduğunuz çareyi kendinizde, birbirinizde bulacaksınızÂ?.
Sonra efkarla dev aynasına çevirdi yüzünüÂ?Yalnızlığını savmak için onunla dertleşmeye başladı:
Â?Onca kalabalıkta kendilerini yalnız sanıyorlar. Asıl ebedi yalnızlığa mahkum olan benim, bilmiyorlarÂ? diye iç geçirdi.
Aynada kendini süzdü uzun uzadıyaÂ?
Sonra aşağıya baktı.
Yeryüzünde çaresiz gözbebeklerinden uçsuz bucaksız bir Samanyolu vardı.
Milyonlarca çift göz, yalnızlığından kurtulmak için umutla kendisine çevrilmiş bakıyordu.
Aniden aynasını çevirip dünyaya tuttu.
Milyonlarca ışıltılı gözbebeği yansıdı göğün yüzündenÂ?
İnsanlar, gökkubbenin aynasında kendi gözbebeklerinin ışığını görüp, takım yıldızı sandılar.
Â?Tanrım, bu ne mucizevi güzellik, keşke biz de yıldızlar gibi ışıldayabilsekÂ? diyerek hayran hayran dilek tutup duaya daldılar.
Bulutlandı TanrıÂ?nın yüzüÂ?
Tuvalindeki resme kızan bir ressam gibi; çevirdi aynasını geriÂ?
Söndü gökkubbenin ışıklarıÂ?
Sabah oldu.
Can Dündar.. |
_________________ Do you know the terror of he falls asleep? To the very tors he is terrified. Because the ground gives way under him, And the dream begins... |
|