Aurora dan bir şiir
Aurora'nın yazdığı güzel bri şiir.
Gri, pis bir yeşil
Vahşi, saldırgan
Haykırıyor deniz...
Tüm dünyaya, düzene karşı. Yanına rüzgarı almış,
Karıştırıyorlar ortalığı birbirine.
Onları gören yağmur
Tıslıyor, güler gibi halimize... Dalgalar bir gök boyu,
Kıvrım kıvrım, nokta nokta...
Alıp götürmek istiyormuş gibi,
Elimizdeki son renkleri de...
Binalar bükemeyince
Bu üçlü birliğin elini
Onlar da atıyor renklerini
Sonsuzluğu bile yutar gibi duran denize...
Rüzgar alıp uçuruyor önce,
Oynuyor renklerle, düşürüyor sonra onları;
Yağmur damlaları hapsediyor zalimce
Ama denize düşmüyorlar!...
Martılar hü***** ediyor,
Kendilerine güvenleri tam askerler gibi,
Alıp renkleri kendi üzerlerine
Dağıtıyorlar herkese... Ağaçlar ağlıyor hıçkırıklarla,
Kurtlar uluyor acı acı...
Martılar hiç pes etmiyor.
İnsanlarsa...
İnsanlar hiç umursamıyor
Her zaman olduğu gibi...
Her iyi, kötü olayda yaptığı gibi
Fark etmiyor, merak etmiyor!
Sadece yapıyor yalan dolanla işini,
Bozuyor bütün doğal düzeni ve
Çekip gidiyor...
Gene hiç fark etmeden, merak etmeden.
Duyduğunu sanıyor, hissettiğini;
Ama özünde o da katılıyor gri-yeşile!
Kusuyor elindeki tüm iyilikleri denize
Bakmadan ne olduklarına... Deniz de yutuyor onları
Ta bulunmayacak kadar derinlere
Denizin üstündeyse...
Kaplıyor etrafı kahverengi, pis bir duman,
Kirlenmiş, ziftten uçamayan martılar,
Gri, bakımsız, beton binalar...
Gözü göremüyor insanın herhangi başka bir rengi! Hala soruyor musunuz bana,
İnsanlığa duyduğum inancı?!
Sormayın istemiyorum,
Merak etmeyin böyle konuları, fark etmez ki!.. Ama inanıyorum ben,
O deniz bir gün tekrar yarılacak
İçine sürgün edilmiş tüm renkler tekrar gün ışığına kavuşacak,
Ta ki gene birileri onları kendilerinden uzaklaştırana dek...
Aurora
Copyright © FRP World © Fantezi Edebiyat ve FRP sitesi T�m haklar� sakl�d�r.
