Bu gün anladım, aslında her Å?eyin kapkara bir delik olduÄ?unu,
yaÅ?amın nekadar soÄ?uk,ne kadar gaddar olduÄ?unu,
ve güneÅ? batarken yeniden, yeni Å?afaklar için aç kalmayı öÄ?rendim bugün....
Bu gün anladım, yaÅ?amın aslında sadece saniyelerden ibaret olduÄ?unu,
ve son nefesini verirken bile insan, o saniyelerin hala akmakta olduÄ?unu...
Bu gün anladım, karanlıkta yolumu nasıl bulabileceÄ?imi,
fakat yolumu bulduÄ?um zaman, sırtımdan vurulacaÄ?ım hiç aklıma gelmemiÅ?ti...
saniyeler hala akıyor ve ben hala anlamaya deva ediyorum,
gözyaÅ?ım feryat ediyor, o kadar sıkılmıÅ?ki akıp gitmekten bu bedenden,
Bu gün anladım ben, tek bir göz yaÅ?ımın bile ne kadar deÄ?erli olduÄ?unu...
_________________ <div>Duvarlar renkli olsada, karanlıkta ne görebilirsinki?... Bir köre rengi, nasıl anlatabilirsinki?</div><br>
Joined: Jan 09, 2006
Posts: 8
Location: Uzak diyarlardan Forgetten realms ten...
Posted:
Wed May 17, 2006 6:23 am
:clap: :clap: :clap: bu sessizlik yolundaki adımların ay ıÅ?ıÄ?ında kendini görmesi ve ya uykudan uyanan bir Å?air kadar his dolu...
ve ben bugün anladım umudun var olduÄ?unu ve hala yaÅ?adıÄ?ını..
Ve ben bugün anladım mezar kadar sessiz,cehennem kadar sıcak hayat geçitlerinin bir gün gül bahçesine çıkacaÄ?ını..
Bugün anladım hayatımı ne kadar da yanlıÅ? Å?eyler ve kiÅ?iler üzerime koyduÄ?umu. Geriye dönüp bir baktım, ve sadece hatalarla dolu olan bir yaÅ?am gördüm. DokunduÄ?um her Å?eyi mahvetmiÅ?im meÄ?erse.
Bütün hayatımı çürük bir zemin üzerine inÅ?a etmiÅ?im. Malzemeden çalıp katları çıkartmıÅ?ım. Å?imdi hepsi yerlebir oldu ve enkazın altında kaldım. Artık yerine kurulabilecek hiçbir Å?ey yok, enkazdan kurtarabileceÄ?im bir Å?eyler var mı? Sanmıyorum. Artık benim için hiçbir Å?ey eskisi gibi olamaz.
19 senelik hatalarımın yüzümde tokat gibi patladıÄ?ı bu gecede, her Å?eyi düzetebilmek için ikinci bir Å?ansımın olmasını isterdim. Ä°kinci? Belki de son demeliydim. Kaç Å?ans verildi bana, ve kaç kere onları gözardı edip kendi bildiÄ?imi okudum?
Bazı hatalar affedilmiyormuÅ?. Ne kadar yalvarsak da, aÄ?lasak da, çaresizce çırpınsak da bazen gidenler geri gelmiyormuÅ?.
Kaybettiklerime en çok ihtiyacım olduÄ?u gün bugün. Ama hiçbiri yanımda deÄ?il. Yanlızım. Neden? Ä°hanet mi ettiler? Beni sattılar mı? Hayır, onları kendim uzaklaÅ?tırdım. Ne yaptıysam kendime yaptım, onların beni defalarca uyarmalarına karÅ?ın.
Ve onların yokluklarında belki de hiç olmadıÄ?ı kadar acı çekiyorum, ama bu da benim cezam. Tüm yaptıklarımın cezası. Bundan kurtuluÅ?um yok artık.
Ä°yi sabrettiler. Ã?ok iyi sabrettiler. Å?imdi dönüp baktıÄ?ımda gerçekten de bunu görüyorum. Ben bu kadar sabredemezdim. Hem de öyle ki, zihnimin en kötü olduÄ?u, akli dengemin muhtemelen tamamen kaynma noktasına geldiÄ?i, yaptıklarımın yarısından çoÄ?unu hatırlayamamama raÄ?men, hatırladıklarıma dayanmıÅ? olmaları bile bir zamanlar bana verilen deÄ?eri gösteriyordu. Bilemedim.. Kıymetini bilemedim..
Küstahça sömürdüm. Gerek bilinçli, gerek farkında olmadan.
Ve ben de onlara en az onların bana verdiÄ?i kadar deÄ?er veriyordum. Bazı hatalarım da bu yüzden kaynaklandı. Onları korumaya çalıÅ?ırken farkına varmadan onlara zarar verdim. Ama çoÄ?unlukla, onlara verdiÄ?im deÄ?eri onlara göstermediÄ?im gibi, tam aksini ispatlayacak davranıÅ?larda bulundum.
Bugün anladım, ne kadar aptal olduÄ?umu.
Bir insan için gerçekten deÄ?erli olan bir Å?eyin kıymetini, insan ancak onu kaybedince anlıyormuÅ?. Akılsız baÅ?ım... Bugünkü aklım olsaydı bunları yapar mıydım? Onları kıracaÄ?ıma kafamı kırardım.
Peki tüm bunları onlara anlatsam ne yazar? Bir kere inandırdım onları kendimin içten pazarlıklı birisi olduÄ?una. Ã?yle Å?eyler yaptım ki böyle algıladılar. Kimbilir, belki de gerçekten öyleydim. Artık deÄ?ilim. Artık akıllandım. Ama dönülmez akÅ?amın ufku çoktan gözüktü.
Artık hiçbir iÅ?e yaramayacaÄ?ını bildiÄ?im halde bir kez daha çaresizce özür diliyorum. Affedilmek için deÄ?il, bir Å?ans daha için deÄ?il. Ã?ünkü biliyorum ki artık yüzüme bakmazlar. Onlar baksalar bile, benim onlara bakacak yüzüm kalmadı artık. Ã?zür diliyorum, çünkü piÅ?manlıÄ?ımı bilsinler. Onların hakkını yediÄ?im için, onlara layık olduklarını veremediÄ?im için, onlara haketmedikleri halde acılar çektirdiÄ?im için, onlara bana duydukları güvenin karÅ?ılıÄ?ını veremediÄ?im için, kısacası onların dostluklarına dostlukla karÅ?ılık veremediÄ?im için. Ã?ZÃ?R DÄ°LÄ°YORUM.
Allah'tan bir fırsat daha isterdim kendimi affettirmek, olanları telafi etmek için. Ama baÅ?ka Å?ans yok artık. Hiç olmazsa piÅ?manlıÄ?ımı bilsinler. Hiç olmazsa artık her Å?eyin farkına vardıÄ?ımı bilsinler.
Ve bugün anladım, kaybettiklerimin gerçek kıymetini.
Bunları neden buraya yazıyorum? Ã?ünkü artık bunları paylaÅ?abileceÄ?im kimsem kalmadı. Bunları bir günlüÄ?e yazar gibi yazıyorum. Aynı zamanda insanlara ibret olsun, ve benim düÅ?tüÄ?üm hatalara düÅ?mesinler diye yazıyorum.
Ve bugün anladım, gerçek dostluÄ?un anlamını, ancak onu kaybettiÄ?im zaman.
Tüm bunları uzun zamandan beri ilk kez kendim olarak yazdım. Lord Necros olarak deÄ?il, altadmin olarak deÄ?il, DM olarak deÄ?il, insanlara gösterdiÄ?im farklı karakterlerim olarak deÄ?il, olmaya çalıÅ?tıÄ?ım kiÅ?i olarak deÄ?il; sadece ben olarak, olduÄ?um ben olarak, Burak olarak yazdım. UnuttuÄ?um kimliÄ?imi ancak onları kaybedince anladım.
Ve bugün anladım büründüÄ?üm yalan maskelerinin ardındaki gerçek beni.
Affedin beni dostlarım.. Affedin.. KeÅ?ke size hakettiÄ?iniz gibi davranabilseydim..
_________________ All power demands sacrifice...and pain. The universe rewards those willing to spill their life's blood for the promise of power.
Malzemeden çaldıÄ?ın hayat, elbet çalacaktı senden inÅ?a ettikleri, yıkacaktı baÅ?ına belki en sevdiÄ?in anları..
Ama yıkıntıların arasında açan o kocman bembeyaz orkideyi görüyormusun??Hadi ama sil o gözyaÅ?larını,aÄ?layarak göremezsin o güzellikleri..Ä°Å?te o, yıkıntıların arasından, senin için çıktı..
Yalan deÄ?il, yanlıÅ? deÄ?il, acı deÄ?il, öfkeli deÄ?il, hüzünlü deÄ?il, kıskanç ve barbar da deÄ?il..
Yıkıntıları kaldır..
O güzel bembeyaz orkide ve hemen yanında parlak gözleri ile sana bakan o güzel kuÅ? var ya, özgürlüÄ?ündür..
Ona sıkıca sarıl ve hiç bırakma..
Kendini acılarla zincirleme..
Seni affediyor ve çaÄ?ırıyor mavi gökyüzü...
Bir yanılsama, ve çaresizliÄ?in getirdiÄ?i bir halisünasyon o kadar. Orada orkide filan yok. KeÅ?ke olsaydı. KeÅ?ke bir yolu olsaydı.
Ama yok.. Kendi aptallıÄ?ımın bedelini çekmekle yükümlüyüm artık sadece..
_________________ All power demands sacrifice...and pain. The universe rewards those willing to spill their life's blood for the promise of power.
Hayat öyle birÅ?ey ki...
�nünde üçsuz bucaksız bozkırlar, ovalar,
Arkanda ise kocaman camdan bir duvar.
Bırak geri gitmeyi;
Å?öyle bir durmaya kalksan bile,
Soluklanmak için bir fırsat arasan,
Ona bile fırsat bırakmaz.
KoÅ?san da, yürüsende farketmez,
Hep arkandadır,
Hep bir adım arkanda...
Sadece bakabilirsin geriye cam duvardan,
Ama bakmak için bile duramazsın...
Ne yöne gidersen git farketmez,
YokuÅ?lar da vardır hep, iniÅ?ler de,
Kimisi daha dik, taÅ?lı, dikenli,
Ama yine de;
Kabuk baÄ?lar yaraların,
Nasır tutar ayakların,
Bir parça yardımcı olur yürümene,
Ama durmana hiç izin vermez,
Hep yürümelisin...
AyaÄ?ın taÅ?a takılsa bile,
Tökezleyip devrilsel bile yürümelisin,
Bırak beklemeyi,
Acıdan kıvranmaya bile vaktin yok!
Elinden tutan olur bazen,
Tökezleyince kaldıran
Ama onlar bıraksa bile yürümelisin.
Kimi zaman gittiÄ?in yerin,
Geride bıraktıÄ?ından beter olduÄ?unu bile bile yürümelisin,
Hiç bilmediÄ?in, göremediÄ?in yerlerin umuduyla yürümelisin...
Duvarın gerisi eriÅ?ilmez belki,
Ama kendin seçersin gideceÄ?in yeri.
Hem kimbilir...
Belki ilerisi daha güzeldir geldiÄ?inden,
Kimbilir...
Belki yeniden tutan olur elinden,
Belki bıraktıkların geri gelir.
Kimbilir...
----------------------------------------------------------
Elden birÅ?ey gelmez. Belki biriki mısram ortak olur duygulara...
Efla'dan selamlarla...
_________________ Chaos is the law of nature,
Order is the dream of man.
Joined: Jun 14, 2006
Posts: 14
Location: Ä°stanbul
Posted:
Thu Jun 15, 2006 11:32 am
Bu gün anladım.
UtandıÄ?ın için bakamazsın sanırdım gözlerime, gözlerindeki yalanları görememem için bakmadıÄ?ını anladım bugün. HerÅ?eyim olmanın sebebinin, herÅ?eyimi alıp gitmek olduÄ?unu anladım. Ã?mrün sigara dumanından daha fazla olsada aslında pek bi farkınız olmadıÄ?ını anladım. beni zehirleyip hayatımdan çıkan. Ama zehirlenmenin hoÅ?uma gittiÄ?inide anladım. Ve bi sigara daha yaktım. Hiç düÅ?ünmezdim o günleri anarken boÅ?a geçtiÄ?ini düÅ?ünceimi. En güvendiÄ?in insanın soÄ?uk hançerini sırtında hissetmenin nasıl bi duygu olduÄ?unu anladım. Kısa sürede kazanılan güvenin insanlar için önemli olmuycaını anladım. Ve bir sigara daha yaktım. Ã?fledim dumanını ve yokoluÅ?una baktım. Senin içimde nasıl yokolduÄ?unu izlediysem onuda öyle izledim.Tek farkınız onun gözlerimin önünde yükselirken senin düÅ?mendi. Belkide ben yapamıyorum artık. En ufak hatanda bile senin mazeretini ben bulurdum. Ama daha fazla yapamıyorum. Deniyorum olmuo. Son derbeni atlatamıyorum. Ve iÅ?te istediÄ?in gibi hayatında yokum artık. Bi sigara dumanı olduÄ?umu bugün anladım.
_________________ White?.. Or Black?..
Zoka will born soon...
650 yildir yasamis gibi yorgun hissediyordum bedenimi ve ruhumu...
etrafimda dolasan binlerce ama binlerce insan birbirlerinin ve benim ruhumu kemirmekten ve bedenimi elde etmekten baska hic bir dusunmuyormus gibi dusunuyordum ne zamandir...
insanlarin uyusturucu ile yasamaya basladigi; erkeklerin ve kadinlarin birbirlerini kullandiklari bir dunyadan geliyorum dunyaniza...
umutsuzlugun icindeydim...
onceleri cluplerden biktim sonrasinda insanlardan...
internete basvurdum ama sacma sapan sitelerden biktim....
kendisi gibi olan birilerini aradim durdum... yalandan sahteden uzak olmak istedim sadece...
insanlarin gercekten ozgur oldugu ama ozgurlugu ile basklarinin haklarina tecavuz etmeyen bir yer aradim uzun sure...
aptalca cikarlarin disinda olmak; yeniden cocuk olmak istedim. ama sonrasinda cocuklarin baslarina gelenleride okudum sayfalarca; gazetelerden, dergilerden, mail adreslerime gelen maillerden...
enistem dediki bana uzun zaman once:
"ne sen 1500 lu yillarin prensesisin;
ne de gercekten insanlarin yasadigi bir zamandasin..."
cok dusundum bu sozleri umutlarim kirildi....her yagan yagmura kirilmis umutlari yolladim gosyaslarimla....
her gun dogan gunesle dogdum ama gunes batmadan cok daha oncesinde battim karanligin icine...
ufak bir dunya cizdim kendime; msn, netlog, facebook, skye ve benzeri seyleri sokmadan...
manga arsivlari, anime resimeleri topladim biriktirdim kendimde...
yillar once ilk frp yi ogrendigim zamanlarda hakkinda hicbir bilgi bulamamistimki...
ne ben ingilizce biliyordum... nede bana anlatacak turkce sayfa vardi.....
yillar sonrasinda simdi ise hem ingilizce biliyorum hemde turkce sayfa bulabildim ....
tesekkur ederim....
dogan gunes batsa bile bende dogan gunes artik batmadigi icin......
View next topic View previous topic
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot vote in polls in this forum